DIAMENT

 

Znalazłem diament wśród kamieni

tak się błyszczy, tak się mieni

schowałem diament w szufladzie

tak by nikt mi go nie wykradł

patrzę na diament codziennie

on się uśmiecha , czasem coś szepnie

i tak to piękno zrodziło miłość

brylant i człowiek,

człowiek i tkliwość

kamienie patrzą, cicho szemrają

człowiek je tuli, widzi w nich piękno

kamienie w głazy sie przekształcają

niszczą człowieka

zostaje

            piękno...

 

                 ZATRZYMAĆ ŻYCIE

 

PRZYCHODZISZ,

               Niedługa przeniosą Cię-

- Dokąd?

W inny wymiar czasopróżności

Powiadasz – idę do raju

Okradziony z ciała

Twój Eden – więzieniem,

Co warte istnienia bez czasu przyszłości?

Za co karać ?

- Za naiwność -

Przychodzisz-

Ktoś ogląda twoja dłoń

On wie-

            wyrok!

Odchodzisz z Bogami do Hadesu

Oni i Ty w ogrodzie wieczności

Otwarte wrota-

Wracasz w podróż do narodzin

W prezencie ciało,

                         Kwalifikacje

                                   -  Człowiek.

 

         O NICH ZAPOMNIANO 1936

 

 

           1 ,, MIĘDZY SĄSIADAMI’’

 

Dom Iwana kryty strzechą,

Podparty strop, pod oknem świńskie koryto

Codzienność dnia gdzie przyjaźń zamieniono w zazdrość

Pracę jednego w zawiść drugiego.

Mieszane  rodziny

stały się niechcianym przybytkiem czerwonej gwiazdy

tłamszone młotem, utylizowane sierpem,

kościół i cerkiew o jednej nadawały porze

święta obchodzono razem – rodzinnie.

Miedzy Iwanem i Janem różnic nie było

Ta sama bieda,

Ta sama wiara

Poróżniła ich zazdrość i niedosyt chleba.

 

      2 ,, NOC DŁUGICH NOŻY’’

 

Jednakowo mówili ,,mama’’

Jednakowo prosili ,,chleba’’

Ściskając rano dłonie modlili się do Boga

I zostały cerkwie – spłonęły kościoły

Zgwałcone kobiety i spalone domy

Nazwano ich bohaterami-

- o kawałek chleba?

- za wspólne sąsiedztwo?

- za wspólnego Boga?

W bydlęcych wagonach , obdartych z wszystkiego

Wpędzono sąsiadów do piekła, daleko

Bez tożsamości , zostawieni sobie

Dalej byli ludźmi

Lecz w innej osobie.

 

               DIABEŁ MÓWI DOWIDZENIA

 

W połowie żywi, obdarci z człowieczeństwa

Konając na rekach najbliższych,

grobem Rosja , Ukraina

Spopielone kości szukają najbliższych.

 

Wyrzucane ciała w pędzącej otchłani  

Nie cuchną śmiercią wśród żywych

Matka ,zamyka powieki dziecięciu

Modli się,

Brakło łez by płakać nad ciałem

Pochylona kreśli krzyż na czole

Szepcze –żegnaj.

Obdartych z człowieczeństwa

Zapędzono w  stepy

Zaciśnięte pięści,  wokoło karabiny

Ciężkich powiek nikt nie dźwiga

Uśmiechnięty diabeł z gwiazdką ponad daszkiem

           po rosyjsku mówi

                                        -  dowidzenia.

 

                           DOM  DO PRZETRWANIA

 

……,,Następnie wybudujesz dom

Nikt nie podpowie jaki ma być

Osłonisz głowę , by zacząć żyć’’.

Step, pustka , nic

Jaki ten dom?

 z czego ma być?

I powstał pałac, z błota i trawy

Twierdza przetrwania w tym czymś nieznanym

Nowe królestwo , herb krwią wyryty

Już wiem

             - ja żyję-

przysięgam Boże

                       -wrócę,

świadectwem będą groby

a duchy ojców w armii szeregach

czerwoną gwiazdę zamienią w krzyże.

 

 

            GDY ODCHODZĄ BLISCY

 

Słyszysz jak odchodzą?

Klamkozatrzaskiwacz wydał tchnienie

Jest inaczej –

Widzą – nic nie czują

Duszą się – nie mówią

Przerażająca lekkość , wyzwoleni z trosk

Jest światło

          - kim jest ten ktoś?

Lalkowy teatr twarzy

             Jak przytulić je?

Dawniej chciałby być człowiekiem

Dzisiaj

            nie wie.